Ogrzewanie wody użytkowej.
Pompa ciepła jest w stanie samodzielnie zapewnić ogrzewanie wody użytkowej, jednak z pewnymi ograniczeniami, które na wstępie trzeba omówić. Z punktu widzenia efektywności pracy pompy ciepła, należy dążyć do tego, aby temperatura zasilania zasobnika ciepłej wody nie przekraczała +55°C, co kłóci się nieco z wymaganiami, które narzucają obecne przepisy. Choć w praktyce temperatura ciepłej wody w zakresie od +45°C do +50°C jest wystarczająca, to przepisy mówią wyraźnie, iż powinna ona mieć nie mniej niż +55°C i nie jest to wcale wymóg bezdusznej biurokracji, sprawa dotyczy bowiem ludzkiego zdrowia.
We wszelkich zasobnikach gdzie zalega ciepła woda, rozwijają się bakterie zwane legionella, które mogą wywołać groźne schorzenia z zapaleniem płuc na czele. To nic, że do zasobnika wpływa prawie ciągle świeża woda, ale przecież jakaś ilość wody „starej”, czyli tej z bakteriami pozostaje. Jedynym dotąd znanym i skutecznym sposobem jest podgrzanie wody w zasobniku do temperatury około +60°C. W tej temperaturze bakterie po prostu giną. Nie ma takiej potrzeby, aby bez przerwy taką temperaturę utrzymywać, jednak cyklicznie, przynajmniej raz na tydzień, woda powinna być podgrzewana powyżej tej granicy. Z podwyższaniem temperatury ciepłej wody użytkowej też przesadzać nie należy, gdyż woda o temperaturze powyżej +70°C tworzy z kolei kamień w zasobniku i rurociągach.
Istnieją pompy ciepła, które mogą pracować przy temperaturze obiegu do +65°C. Takie urządzenia pozwalają na pogodzenie ekonomii z koniecznością likwidacji bakterii. Jeśli natomiast do podgrzewania wody zostanie użyta pompa standardowa, to nie ma innego wyjścia, jak tylko przewidzieć w zasobniku dodatkową grzałkę elektryczną, która od czasu do czasu podgrzeje wodę do + 60°C. Zresztą takie rozwiązanie ma też dodatkową zaletę. W przypadku awarii pompy ciepła zawsze pozostaje możliwość podgrzania wody użytkowej w sposób tradycyjny.
Pompa ciepła zasila obwód centralnego ogrzewania i zasobnik c.w.u.
Woda ogrzana przez pompę ciepła zasila układ c.o. lub c.w.u. Decydują o tym pompy obiegowe widoczne na środku między pompą ciepła i zasobnikiem ciepłej wody użytkowej. Na zdjęciu widać wyraźnie dwa rodzaje izolacji rurociągów. Po stronie „zimnej” czyli od źródła ciepła mamy specjalną paroszczelną izolację wykonaną z tak zwanej pianki chłodniczej.