O wiele gorzej jest jeśli pompy obiegowe są zbyt małe. Wtedy układy kontrolne wkraczają do akcji i blokują pracę pompy ciepła, a to w każdym przypadku oznacza brak ciepła w domu.
Pompa ciepła ogrzewając powietrze w budynku, najczęściej ogrzewa także wodę w zasobniku. Czyni to naprzemiennie, to znaczy że albo pompa obiegowa tłoczy ogrzaną wodę w obieg grzewczy albo w wężownicę zasobnika. W związku z tym w obwodzie podgrzewania wody w zasobniku muszą być spełnione te same zależności co dla obiegu grzewczego, czyli prawidłowy przepływ. Obowiązują te same reguły obliczania spadków ciśnień i doboru pompy obiegowej. Nie każdy zasobnik z wężownicą nadaje się do współpracy z pompą ciepła, w tym prawie żaden zasobnik konwencjonalny współpracujący z kotłami grzewczymi olejowymi lub gazowymi.
Tradycyjne zasobniki były konstruowane do innych temperatur pracy i w związku z tym powierzchnia wężownicy w zasobniku jest zbyt mała w stosunku do potrzeb, w sytuacji gdy pompa ciepła pracuje przy niższych temperaturach obiegu grzewczego. Dlatego dobierając zasobnik ciepłej wody, najlepiej jest stosować się do sugestii producenta, który wie najlepiej (bo przetestował), jaki zasobnik ciepłej wody użytkowej będzie najodpowiedniejszy.
Użycie zbiornika o zbyt małej powierzchni wężownicy powoduje, że woda wracająca z wężownicy do pompy ciepła ma zbyt wysoką temperaturę co prowadzi do awaryjnego wyłączenia pompy ciepła. Jest oczywiste, że powracająca woda nie może być zbyt gorąca, bo zmniejsza to odbiór energii z pompy ciepła, która jak wiadomo zawsze pracuje z pełną mocą. Prawo zachowania energii jest bezwzględne, więc energia podawana przez pompę ciepła nie ma się gdzie podziać, co skutkuje wzrostem ciśnienia w obwodzie chłodniczym. Gdy ciśnienie to przekroczy zadaną wartość, wtedy presostat wysokiego ciśnienia wyłącza awaryjnie cały agregat.