Pompa ciepła wewnątrz budynku.
Ten system wymaga doprowadzenia powietrza do pompy ciepła za pomocą specjalnych kanałów. Ważne jest, aby te kanały (czyli zasysający i wylotowy) nie znajdowały się na tej samej ścianie budynku, należy bowiem unikać szkodliwego zasysania do pompy ciepła powietrza już schłodzonego.
Ciepło z powietrza.
To źródło ciepła jest najłatwiejsze do wykorzystania. Jest wszędzie, w nieograniczonej ilości i do tego nie wymaga skomplikowanych instalacji. To rozwiązanie musi mieć jednak jakieś wady, bo w przeciwnym wypadku inne systemy pobierające ciepło z gruntu czy z wody dawno odeszłyby w niebyt, a przecież większość instalacji jak dotychczas nie wykorzystuje powietrza jako źródła ciepła. Sprawa nie jest jednak przesądzona całkowicie i raz na zawsze.
Tym bardziej, że w sąsiednich krajach takich jak Austria, Szwajcaria czy Niemcy pompy ciepła pozyskujące energię z powietrza zaczynają skutecznie zagrażać tradycyjnym systemom bazującym na kolektorach gruntowych. Choć jak już powiedziano, powietrze dostępne jest w nieograniczonej ilości, to odbiór ciepła od niego wcale nie jest prosty. Konstruktorzy powietrznych pomp ciepła musieli uporać się z wieloma problemami zanim doprowadzili urządzenia do obecnego poziomu.
Podstawowym problemem dotyczącym pompy ciepła powietrze-woda jest dostarczanie odpowiedniej ilości powietrza. Umożliwia to odpowiednio wydajny wentylator. Wydajny wentylator jest jednak hałaśliwy. Mimo, iż specjaliści od aerodynamiki starali się wyciszyć wentylatory, to jednak nie można sobie wyobrazić pompy ciepła powietrze-woda zainstalowanej w pomieszczeniu mieszkalnym. Dlatego w tych sytuacjach pompę ciepła lokalizuje się na zewnątrz budynku lub w wydzielonej kotłowni.